گاهی اگر بعد از وضو مکثی کنی تا ،
آئینه ای را غرق حیرت کرده باشی...
در سال های سال دوری و صبوری
چشم انتظاری را شفاعت کرده باشی...
حتی اگر بی آنکه مشتاقان بدانند
گاهی نمازی را امامت کرده باشی...
یا در لباس ناشناسی در شب قدر
از خود حدیثی را روایت کرده باشی...
یا در میان کوچه های سرد و تاریک
نان و پنیر و عشق قسمت کرده باشی...
پس بوده ای و هستی و می آیی از راه
تا حق دلها را رعایت کرده باشی
مردمک های نگاه ما عقیمند!
تو بوده ای بی آنکه غیبت کرده باشی
اللّهم عجّل لولیّک الفرج